Ga jij straks ook je baas opvolgen?
Ik kom het in mijn praktijk vaak tegen: mensen die achteraf van mening zijn dat ze te lang zijn gebleven in hun baan bij die ene werkgever. Mensen die zich realiseerden dat ze veel te lang niet meer echt met plezier hebben gewerkt, zich elke avond doodmoe voelden, een hekel hadden gekregen aan de organisatie of aan hun manager, die allang niet meer warm liepen voor hun taken of niet meer het gevoel hadden mee te tellen.
Het slecht naar je zin hebben op je werk is een sluipmoordenaar voor zelfvertrouwen, energie en geluk. Daarom als vervolg op een vorige artikel waarin het ging over de mix van loyaliteit en angst, nog een ander riskant denkpatroon. En dat is optimisme over interne doorgroeimogelijkheden in combinatie met angst voor externe carrièremogelijkheden.
Regelmatig hoor ik mensen zeggen dat ze nog even niet moeten denken aan een stap naar buiten, met als argument dat ze de verwachting hebben intern door te kunnen groeien en dat hun dat een leuke uitdaging lijkt. Over niet al te lange tijd komt de positie van hun manager vrij want die persoon schuift door of gaat met pensioen. Dus hoewel ze het in de huidige functie niet echt meer naar hun zin hebben is het de moeite waard om daar nog even op te wachten.
Komt deze situatie je bekend voor? Dan stel ik je graag een aantal vragen die je helpen om je eigen kansen in te schatten.
- Ben jij de enige die in aanmerking komt voor deze positie of zijn er andere kapers op de kust?
- Is het überhaupt de gewoonte om dergelijke vacatures met een interne kandidaat te vervullen of wordt er eerder gezocht naar iemand van buitenaf?
- Hoe is jouw huidige positie?
- Zien de beslissers jouw potentieel, welke signalen krijg je daar over?
Kortom: hoe reëel is jouw kans eigenlijk?
Maar vraag je ook het volgende af:
- Wil je het eigenlijk wel echt?
- Wat zijn de voor- en nadelen van de beoogde positie?
- Zou je naar een dergelijke positie solliciteren buiten de organisatie als dit niet door zou gaan?
Jezelf een eerlijk antwoord geven op deze vragen helpt je om op tijd de juiste actie te nemen en om spijt achteraf te voorkomen. Onderneem stappen om je voor te bereiden op die mogelijke switch. Dus check tijdig wat je kansen zijn, stuur naar het opdoen van ervaring in een managementrol door vervanging in vakantietijd.
En ik weet het, ik zeg dit vaker, bied jezelf ook een alternatief perspectief. Je hebt een Plan B nodig om met een realistische blik naar je situatie te kunnen kijken. Maar ook om stevig genoeg te kunnen onderhandelen als het wel zover komt dat je doorgroeit. En om te voorkomen dat je salaris voorlopig nog even niet meegroeit of dat je ook nog een deel van je oude taken erbij moet blijven doen.
Kortom: optimisme is mooi, maar een realistisch Plan B is beter.