10-08-2021

Als je depressief wordt van je baan maar toch niet stopt

Lees verder

Als je depressief wordt van je baan maar toch niet stopt

Zes gedachten uit therapiesessies die ook jou verder kunnen helpen

De internationaal bekende relatietherapeute Esther Perel maakt al jaren podcasts waarin ze de luisteraars meeneemt in haar sessies met paren. Intensieve sessies waarbij zij nuchter en scherp de vinger op de zere plek weet te leggen. De podcasts die ze nu maakt over werkrelaties zijn al evenzo de moeite waard. Waarom ben je telkens maar weer zo bezig anderen te ‘pleasen’? Waarom ga je niet weg als je jezelf nauwelijks meer kunt motiveren en ‘s avonds uitgeput op de bank ligt? Waarom word je alleen maar ongelukkig van al die adviezen die je krijgt?

Mogelijk zijn de onderstaande gedachten voor jouzelf, of iemand die je aan het hart gaat, herkenbaar en kun je er je voordeel mee doen. Het hoeft niet één op één te kloppen met de casus. Wegwillen, maar niet gaan; dat is de kern.

De casus: een vrouw van midden 40 die al ruim 20 jaar bij hetzelfde bedrijf werkt. Daar in feite de boel draaiende houdt, terwijl de familieleden de managementposities vervullen. Ze voelt zich niet alleen weinig erkend, ze heeft ook het gevoel dat ze veel meer kan.

Gedachte 1: Blijf je vooral omdat je het gevoel hebt dat je hier nodig en nuttig bent? Je gaat in feite voorbij aan je eigen verlangens. Het feit dat het bedrijf op jou leunt, dat iedereen van alles aan je vraagt, geeft je het gevoel ertoe te doen. Maar misschien mag je wel niet alleen maar nuttig zijn en ook kiezen voor iets dat je graag wilt doen. Zelfcompassie, zelfliefde, het zijn allemaal wat versleten woorden wellicht. Maar jezelf de moeite waard vinden om het naar je zin te hebben in je werk, mag je dat jezelf niet gunnen?

Gedachte 2: Vind je het lastig om weg te gaan omdat je loyaal wilt zijn en wilt voorkomen dat er problemen ontstaan? Is dat een herkenbare gedachte? En is het logisch om zo te denken? Betekent dat niet dat je altijd moet blijven tenzij je overbodig bent? Is de organisatie er ook niet bij gebaat als mensen na een tijdje weer uitstromen?

Gedachte 3: Eerst meer zelfvertrouwen, dan pas zet ik de stap? Vaak werkt dat niet zo. Je krijgt al doende, terwijl je onderzoek doet naar een nieuwe baan of gesprekken voert, meer vertrouwen in jezelf. Blijven in een omgeving waarin je niet echt gehoord wordt of het niet helemaal past, zorgt juist niet voor dat gevoel van stevig in je schoenen staan.

Lees ook: Vertel je het in een sollicitatiegesprek wel/niet als je iets van Asperger of AD(H)D hebt?

Gedachte 4: Ben je bang dat je spijt krijgt? Als je al langere tijd twijfelt en daardoor somber bent geraakt, dan is het maar zelden het geval dat je spijt krijgt. De kans is veel groter dat je je bevrijd voelt. Misschien loopt alles niet direct soepel, maar in vrijwel alle gevallen zeggen mensen dat ze blij zijn dat ze een stap hebben gezet.

Gedachte 5: Word je vooral neerslachtiger van alle adviezen die je krijgt? Begrijpelijk. Al die ongevraagde hulp van helpers die het ogenschijnlijk zelf allemaal wél voor elkaar hebben, geven jou het gevoel de patiënt te zijn. In dat geval is het soms slimmer zelf het initiatief te nemen en je eigen supportgroep te formeren: vier of vijf mensen die je allemaal iets anders kunnen bieden in dit lastige proces. Die jij vraagt om je te steunen door een keer per week of per maand samen te komen. Niet per se je beste vrienden, maar mensen die begripvol zijn, bewust zijn van hun eigen imperfectie, en jou iets kunnen bieden. Een schouder om op uit te huilen, of een financiële blik om mee te denken over jouw opties. En ja dus, op jouw initiatief.

Gedachte 6: Lijkt jouw gedrag op het werk op hoe het bij jullie thuis eraan toeging(gaat)? Ben je niet alleen op je werk telkens maar weer aan het pleasen, maar doe je dat ook bij je familie? Was je thuis al bezig je teleurgestelde moeder op te vrolijken en te redderen, en ben je dat nog steeds aan het doen met je zorgelijke manager? En was ‘niet klagen, maar dragen’ thuis ook niet de regel? En zit dat nog steeds in jouw systeem? Kortom, sta eens stil bij jouw rol in het gezin, vroeger en nu en op het werk. En wil je nog steeds zo denken en handelen, of ben je toe aan een andere aanpak?

Jezelf het juiste verhaal vertellen
Je remmingen kennen en snappen; het helpt om jezelf het juiste verhaal te vertellen. En niet te blijven om de verkeerde reden. Wellicht zijn sommige van de genoemde gedachten herkenbaar en kun je daardoor scherper krijgen waarom jij dreigt vast te lopen. Het luisteren van de betreffende podcast “How’s work? - Stuck in a job, for years” van Esther Perel kan er wellicht ook nog aan bijdragen.

De vrouw uit de podcast startte haar eigen koekjesfabriekje. Een lang gekoesterde droom, waar de supportgroep haar enthousiast bij hielp. In een vervolguitzending gaf ze aan zich een ander mens te voelen. En wellicht is dat ook net waar jij aan toe bent.