Weer een afwijzing. Hoe verder als solliciteren niet tot succes leidt?

Zes denkrichtingen die je helpen gezond en constructief te blijven

Je bent alweer een tijdje bezig om een nieuwe baan te vinden, maar het lukt maar niet. Allerlei emoties kunnen zich in alle heftigheid aandienen: angst over hoe het verder moet of kwaadheid op werkgevers die niet zorgvuldig met je omgaan. Of misschien wel schuldgevoel dat je niet gelijk hard was gaan solliciteren, maar eerst een sabbatical nam. Of dat je ooit niet hebt doorgezet om je diploma te halen. Dergelijke gedachten kunnen veel van je energie kosten. Natuurlijk wil je voorkomen dat je uitgeput en somber raakt. En daarop heb je invloed: zes manieren van denken die je kunnen helpen deze fase goed door te komen.

Denkrichting 1: Praat jezelf niet de grond in. Doe aan zelfcompassie.
Onbewust zeggen we vaak vreselijke dingen tegen onszelf. Als we zo tegen ons kind zouden praten, zouden we onszelf ervaren als een brute ouder. Wees je bewust van wat je tegen jezelf zegt en stel jezelf daarbij de vraag:
• Helpt het me zo te denken?
• Klopt het?
• Kan ik hier ook anders over denken?

Stel je denkt iets in de trant van : ‘Ik ben een mislukking, omdat ik geen werk kan vinden’. Zo te denken helpt je niet om met energie en zelfvertrouwen actief te blijven. Het is ook niet waar, toch? Je bent een mens met allerlei kwaliteiten, nog steeds geestig, leergierig en bovendien best een fijn mens. Voor meer gezonde gedachten zie ook ‘Hoe ziet dat eruit: met zelfcompassie jezelf toespreken?’, onderaan dit artikel.

Misschien doe je wel wat veel mensen doen: je bekijkt jezelf door de ogen van buitenstaanders. De looking glass self in psychologie terminologie. Signalen vertaal je naar wat zij over je zouden kunnen denken. Uit onderzoek is gebleken dat we daar vaak naast zitten; dat mensen met minder zelfvertrouwen je vaak veel te negatief interpreteren. Dat doe jij nu mogelijk ook. Bovendien, weten anderen veel niet van ons. Je laat je zelfwaarde zo wel aan een dun draadje hangen. Beter kun je proberen juist nú vriendelijk naar jezelf te kijken, jezelf niet te veroordelen en te vergelijken met anderen. Jij bent gewoon een mens dat z’n best doet en soms worstelt, net als anderen. Ieder op zijn eigen momenten en gebieden.

Denkrichting 2: Richt je op datgene dat binnen je cirkel van invloed ligt.
Misschien gaat veel energie verloren aan boosheid op nonchalant en misschien zelfs wel echt hufterig gedrag van potentiële werkgevers. Of maak je je boos op de overheid en de keuzen die gemaakt worden. Zorg dat je niet blijft piekeren/herkauwen op deze gedachten: je loopt er echt op leeg. Als je iets wilt aanpakken denk dan na over of het mogelijk is en hoe. Of je er je tijd in wilt steken. Bij zorgelijke gedachten (wat als ik straks geen geld meer heb?) is het vooral zaak ze te kanaliseren. Door al schrijvend te werk te gaan, help je jezelf oplossingsgerichter te denken. Je zorgen maken heeft ook een functie, het kan je helpen over drempels heen te stappen, moedig te zijn. Misschien durf na wat getob toch wél die oude manager te bellen of een baan in een heel nieuwe richting te gaan zoeken.

Denkrichting 3: Vat afwijzingen niet te persoonlijk op.
Zie de beperking van het systeem: het feit dat jij niet wordt uitgenodigd of in het gesprek afgewezen wordt, betekent heus niet dat je een slechte kandidaat bent. Het blijft een selectie door de bril van de recruiter, die bovendien plaatsvindt op basis van maar weinig kennis over jou. En misschien hebben anderen voor deze functie betere papieren, maar jij zeker weer voor andere banen. Zoek zoveel mogelijk naar je eigen niche: voor wie ben jij, met jouw kennis, ervaring en persoonlijkheid, aantrekkelijk?

Lees ook: 10 tips voor netwerken in coronatijd: een geslaagd digitaal kopje koffie

Denkrichting 4: Zorg voor een realistisch beeld van je mogelijkheden en problemen.
Zorg dat je een goed beeld hebt van je vaste lasten en financiële reserves en mogelijkheden voor een uitkering. Voorkom dat je blijft hangen in scenario’s die somberder zijn dan de werkelijkheid. Maar realiteitszin is ook nuttig bij het inschatten van je baankansen: bevraag recruiters op het aantal sollicitanten, op jouw kansen gegeven je achtergrond. Als je hoort dat het aanbod enorm is, pas je verwachting dan aan en ga vooral ook onderzoeken of je op een andere manier niet meer kans maakt.

Denkrichting 5: Laat je inspireren door anderen.
Als je alles alleen doet, kom je vaak niet tot nieuwe ideeën. Bevraag anderen echt, durf dat. Met vragen als: ‘Waar denk jij dat mijn kansen ook zouden kunnen liggen? Wat vind jij van mijn brief en wat valt je op als je naar mijn cv kijkt?’ Misschien kan loopbaancoaching je helpen. Er is nu nog mogelijk (als je snel bent) kans om met subsidie van de overheid vier gratis sessies coaching te krijgen. Lees ook mijn artikel daarover.

Denkrichting 6: Zorg voor positieve prikkels.
Ga dingen doen die je leuk vindt en waar je blij van wordt. Kook gewoon vaker voor mensen waar je om geeft of zoek vrijwilligerswerk. Het zorgt vaak voor de opgewektheid die je nodig hebt om door te gaan en om in sollicitatiegesprekken een energieke indruk te maken. En, je zult niet de eerste zijn die zo een nieuwe baan vindt.

Hoe ziet dat eruit: met zelfcompassie jezelf toespreken?
Dat betekent met begrip en zonder veroordeling. Met oog ook voor zaken die er wel zijn. Onderstaande tekst kan je helpen je eigen gedachten te formuleren, die als constructief tegenwicht kunnen dienen voor de mogelijk meer zelf veroordelende sombere gedachten, die je hebt. Een beetje zoals een goede vriend tegen je zou kunnen praten.

Je bent je baan kwijt en kunt geen nieuw werk vinden. Dat is waardeloos, maar het maakt jou niet waardeloos. Je bent nog steeds dezelfde persoon met allerlei kwaliteiten.

Dit is geen gemakkelijk periode voor je; best begrijpelijk dat het je niet altijd lukt om positief te zijn. Maar voorlopig lukt het je nog steeds om door te gaan. Je hebt toch maar mooi al aardig wat brieven kunnen versturen en je bent daar ook beter in geworden. Je weet ook al wat beter waar je kansen liggen, of in ieder geval niet liggen. En wat je wilt. Niet helemaal natuurlijk, maar ja, je had ook al best lang niet gesolliciteerd. Dus je moest die kennis en vaardigheden verder ontwikkelen. Logisch dat je soms nog niet goed weet hoe je het beste kunt zoeken.

Dat je destijds gestopt bent zonder je diploma te hebben gehaald, paste bij de situatie van toen. De school paste misschien niet zo bij jou. Je kon toen ook de consequenties niet goed inschatten. Zo is het gelopen. Je hebt ook veel keuzes gemaakt, waar je nu plezier van hebt. Soms maak je achteraf gezien, de verkeerde keuze, maar dat is onderdeel van het leven.

Je zult nu misschien heel ander werk moeten doen, je moeten aanpassen aan een nieuwe situatie. Maar in het verleden heb je dat ook wel vaker gedaan. Toen je eerder een nieuwe baan kreeg of toen je kinderen kreeg.

Je bent misschien bang belangrijke zaken te verliezen, misschien moet je wel echt anders gaan leven en kleiner gaan wonen. Maar kun je ook nog zien wat je wel hebt? Misschien je gezondheid, de liefde van mensen, je vermogen om te genieten van simpele dingen.